Nepravilan i često ubrzan srčani rad glavni su simptomi dugotrajne aritmija koja se naziva atrijalna fibrilacija.
Stručnjaci kardiolozi kažu da je atrijalna fibrilacija (dugotrajna aritmija) poprima epidemijske razmere u poslednjih par decenija. Očekuje se da će se broj pacijenata do 2050. godine povećati 2 do 3 puta. Atrijalna fibrilacija je veliki zdravstveni ali i socijalni problem, jer se ovaj najčešći oblik aritmija dijagnostikuje kod radno sposobnog stanovništva. Lečenje je u početku usmereno na farmakološku terapiju, ali dešava se da i pored primene lekova bolest i dalje napreduje.
– Atrijalna fibrilacija ima hronični karakter i kompleksne mehanizme. Iz tog razloga je ne možemo u potpunosti eliminisati ablacijom. Cilj ablacije je da se postignu što duži periodi bez napada aritmije. Ona počinje kratkotrajnim napadima nepravilnog rada srca trajanja do par minuta. Vremenom napadi postaju sve dugotrajniji i sve učestaliji. Mogu trajati satima ili danima i nedeljama. Na kraju pacijent ulazi u trajnu aritmiju. Aritmija ne ugrožava pacijente neposredno, ali je ipak povezana sa povećanim mortalitetom kod pojedinih grupa. Značajno utiče na kvalitet života. Zbog potencijalnog stvaranja tromba u levoj pretkomori povezana je sa povećanim rizikom od moždanog udara – kaže za portal eKlinika kardiolog- interventni elektrofiziolog dr Dejan Kojić.
Doktor objašnjava da je kod atrijalnih fibrilacija prva linija lečenja ranije bila antiaritmijska terapija, to jest lekovi koji su umereno efikasni u održavanju normalnog ritma.
– I danas obično započinjemo lečenje ovom terapijom. Nakon 25 godina iskustva sa kateterskom ablacijom atrijalne fibrilacije, ta intervencija danas je postala takođe terapija prvog izbora. Odluku o načinu lečenja trebalo bi zajednički da donesu elektrofiziolog i pacijenti. Sve zavisi prvenstveno od težine simptoma, dužine trajanja aritmije, starosti i komorbiditeta – napominje dr Kojić.
Od čega zavisi uspeh ablacije kod atrijalne fibrilacije?
U slučaju da se pacijent u saradnji sa lekarom specijalistom odluči za katetersku ablaciju, sama intervencija se sprovodi u lokalnoj anesteziji. Procedura traje 60 do 120 min. Koristi se radiofrekventna energija ili krio-balon tehnologija sa zaleđivanjem.
– Sada imamo na raspolaganju novu tehnologiju elektroporaciju ili ablaciju pulsnim poljem koja zahteva duboku sedaciju ili opštu anesteziju, a procedura može trajati i kraće od 60 minuta. Treba znati da je uspeh kateterske ablacije kod ove aritmije ograničen, iznosi oko 70 odsto u prvih godinu dana. Nakon tog perioda često moraju da se rade i ponovne intervencije. Uspeh zavisi od dužine trajanja aritmije, godina starosti, prisustva drugih bolesti srca. Uspeh je veći, ako se ablacije uradi u početnim fazama aritmije, kod mlađih pacijenata koji nemaju udružene bolesti srca – ističe dr Kojić.
Ventrikularne aritmije
Atrijalna fibrilacija je sve zastupljenija, ali komorske ili ventrikularne aritmije važe za najozbiljnije oblike aritmija, posebno kod pacijenata koji već imaju neko strukturno oštećenje srca. Dr Kojić objašnjava da ventrikularne aritmije, ili aritmije iz srčanih komora, mogu se ispolje kao pojedinačna preskakanja (ekstrasistole) i kratkotrajne ili dugotrajne komorske tahikardije (ubrzan rad srca).
– Preskakanja srca kod osoba koje imaju strukturno zdravo srce generalno se dobro podnose i ne ugrožavaju pacijenta. Ventrikularne ekstrasistole, ako su prisutne u velikom broju i ako smetaju pacijentu leče se antiaritmijskom terapijom, a u slučaju neuspeha lekova može da se uradi kateterska ablacija. Uspeh kateterske ablacije može da iznosi 50 do 90 odsto u zavisnosti od lokalizacije fokusa. Ventrikularne tahikardije kod pacijenata sa strukturnom bolešću srca kao što su koronarna bolest, bolest srčanog mišića-kardiomiopatije, srčana slabost, bolest srčanih zalistaka, urođene bolesti srca, potencijalno su ugrožavajuće i po život opasne aritmije – precizira za eKliniku dr Dejan Kojić.
Kako mogu da se leče ventrikularne aritmije kada postoji već bolest srca?
– Prvi korak u lečenju ovih pacijenata, pored lečenja osnovne bolesti srca, je implantacija implantabilnog kardioverter defibrilatora (ICD). To su uređaju koji pored funkcije pejsmejkera mogu da prepoznaju i prekinu po život opasnu ventrikularnu tahikardiju. Kod pacijenata koji imaju ponavljane ventrikularne tahikardije i pored antiaritmijske terapije indikovana je kateterska ablacija. Dakle, ablacija je u ovom slučaju dopunska terapijska metoda i ona ne može da zameni implantaciju ICD aparata. Kateterska ablacija ventrikularnih tahikardija spada u najkompleksnije intervencije. Uspeh zavisi od lokalizacije i kompleksnosti supstrata tahikardije – kaže dr Dejan Kojić.
stil